AYDIN HASAN Kahramanmaraş – Yaşar Pastanesi’nin sahibi ve Kahramanmaraş’tan çıkan dünya markası Mado’nun kurucusu üç kardeşin en büyüğü Mehmet Kanbur, fabrikanın nizamiye kapısının karşısına yerleştirilen konteynerde kalıyor.
Kahramanmaraş’ta dondurmanın yeni biçim serüveni, 1965 yılında buz fabrikasının açılması ile başladı. Eski stil bir sokak dondurmacısı (dede) Mehmet Kanbur’un oğlu olan Yaşar Kanbur, 1969 yılında Aras Garajı’nın yanında Ufak bir dükkan açtı. Dondurmacı dükkanı, 1980 yılında kentin en işlek yerlerinden biri olan Trabzon Caddesi’ne taşındı ve Yaşar Pastanesi ismini aldı. Yaşar Kanbur’un üç oğlu Mehmet, Atilla ve Erdal da dondurmacı oldu. Üç İsim Mado’nun da kurucusu olacaktı. Şirketin başına geçen Mehmet Kanbur, özelleştirme sürecine giren Maraş SEK’i satın aldı ve dondurma üretimini daha ileri boyuta taşıdı. 1990’lı yıllardan itibaren Mado, Evvel Türkiye geneline yayıldı. Vakit içinde Kanada’dan Çin’e uzanan geniş bir coğrafyaya yayılarak dünyada dondurmanın bilinen Değerli markalarından oldu. Mado ne kadar büyüse de, onun gerisindeki Sıkıntı merkezi olan Yaşar Pastanesi daima Kahramanmaraş’ta kaldı.
310 Benlik kent
6 Şubat’taki iki zelzelede içinde bulunduğu binanın hasar görmesi nedeniyle Yaşar Pastanesi de kepenklerini kapattı. Mado’yu içinde barındıran Yaşar Dondurma Anonim Şirketi’nin Yönetim Konseyi Lideri Mehmet Kanbur ile Belde çıkışındaki iki fabrikasını Birlikte gezdik. Ailesini İstanbul’a gönderen Kanbur, fabrikanın nizamiyesinin karşısına yerleştirilen iki odalı konteynerde kalıyor. 310 Benlik Mado konteyner kentinin kurulması için alt Bina çalışmaları sürüyor. Çalışanların kendisine daha Fazla “Ustam” diye hitap ettiği Mehmet Kanbur, Yaşar Pastanesi’nin bulunduğu binayı güçlendireceklerini belirterek, “Orası Mado’nun doğduğu yer, kapatmamız Mümkün değil. Binayı güçlendireceğiz, tekrar faaliyete geçeceğiz. Ben çocukken kentin nüfusu 21 bin idi, artık 1 milyon olmuş. Nasıl bırakıp gidebilirim ben bu kadim kenti, bu Maraş’ı? Konutum hasarlı değil. ancak ben gidip konutumda oturamam. Sonra dönerim deyip İstanbul’a da gidemem. Çalışanlarımız daima tıpkı ortamda yaşıyoruz. Burada, konteynerde yatıyorum” dedi.
‘Kıyamet kopuyor zannettim’
Mehmet Kanbur, söyleşimizde özetle şunları lisana getirdi:
,“Ben zelzele değil de güya kıyamet kopuyor zannettim. 3 bine yakın çalışanım var. 60 şehit verdim. Bir sefer daima birlikte bir olmak zorundayız. Millet, devlet bir bugünkü yaraları sarmak zorundayız. Biz, bize düşeni biliyoruz. Bizim ölümüz de Maraş, dirimiz de Maraş, canımız da Maraş, kanımız da Maraş.
Çalışanları kentte tutmak için bir kadro siyasetler izlemek lazım. Benim devletten isteklerim de bu istikamette. Burayı çekim merkezi haline getirelim. Van’daki de, Samsun’daki de Maraş’a gelsin. Bir maaş biz verelim, yarım maaş devlet versin. Elektriğe suya Nakit almayın. 3 – 5 Yıl almayın. TOKİ yarın meskenler yapacak. Bunu parasız verin fakat 10 Yıl Maraş’ta çalışmak kaydıyla. 10 Yıl kalırsan mesken sana parasız. O Vakit Kahramaraş’ın iktisadı ayağa kalkar.”
Yiğit düştüğü yerden kalkar
Deprem travmasının atlatılması için kentin iktisadının ayağa kaldırılması gerektiğini belirten Kanbur, şöyle devam etti:
“Aynı vakitte kenti bir defa çekim merkezi haline getirmek lazım. Adam dışarıdan geldiği Vakit Maraş yıkılmış burada işim yok demeyecek. Zeybek düştüğü yerden ayağa kalkar. ‘Adamlar düştüğü yerden kalktılar helal olsun’ demeli. Kadim Belde burası 9 medeniyetin yaşadığı bir kent. Burayı yine yapılandırmamız lazım. Maraş’ın bir kıssası, geçmişi var. Bunu anlatamazsak ekonomik olarak da gideriz. Ekonomiyi düzeltemezsek buradan zengini de kaçar yoksulu de kaçar. Bu Belde bizim her şeyimiz, doğduğumuz yer, öleceğimiz yer. Bunu lakin burada yaşayan beşerler yapar. Buradan gitmemiz Muhtemel değil. Bu kadim kenti ayağa kaldırmamız lazım.”
Yorum Yok