Derleyen: Fazilet Şenol / Milliyet.com.tr – İnsanlığın yerleşik hayata geçtiği devirden itibaren cemiyet tertibini sağlamak ismine kimi kurallar ve yaptırımlar ortaya çıktı. Bu kuralların aşikâr bir hukuk tertibi ve sistematik bir bütünlüğü olmasa da insanları birtakım Kötü sayılan işlerden Irak tutmayı ve yapılan bir şey varsa cezasız kalmamasını sağlamıştı. Elbette geçmişten günümüze ceza sistemleri şekillenip gelişti. Lakin tarihte verdiği cezalara başka bir Ehemmiyet atfeden Roma İmparatorluğu, üzerinden asırlar geçmiş olmasına Karşın hâlâ isminden Laf ettiriyor. İşte Roma İmparatorluğu’na ilişkin dünyanın en Misli cezaları ortasına girmiş 5 metot.
1- İŞKENCE
Roma İmparatorluğunda kölelere ve Özgür bireylere yapılan azap çeşitleri bile değişiklik gösteriyordu. En bilinen ceza usulü azaptı ve çarmıha germek de bunlar ortasında Fazla Çok uygulanıyordu. Bu ceza usulünde hatalı bir kazığa bağlanır ve bu kazık toprağa yeterlice çakılırdı. İnfazdan Evvel mahkûm, kırbaçlandıktan sonra kazık direğini infaz meydanına taşırdı. Ceza verilen şahıs ya çarmıha bağlanır ya da ayaklarından ve ellerinden çakılırdı. Bu sebeple vefat yavaş ve dayanılmaz bir biçimde olurdu. O denli ki birtakım hatalılara Yemek ve su verilerek vefat mühleti güzelce uzatılırdı. Bazen bacaklar ağır darbelerle kırılır, Çehre ve göğüs kancalı aletlerle yırtılır, Beden sivri uçlu sapalar yahut kazıklarla delik deşik edilirdi. Bir öteki metot de böcekleri çekmek için hatalının yüzüne bal sürmekti.
İşkence tekniği olarak Romalılar sırf çarmıha germeyi kullanmadılar. Dağlama da en Fazla başvurdukları azap prosedürlerinden biri oldu. Kızgın demirin yüze yada avuç içine basılması biçiminde damgalanmasıyla yapılıyordu. Dükkan soyan bireylerin göz altları dağlanıyor, Allah’a küfür edenlerin lisanı kızgın şişle deliniyor ve iftiracı olanların alnı ise P harfi (Perjury: Yalancı) ile dağlanıyordu. Romalılar hatalılara Canlı canlı yakarak, haşlayarak ya da kızartarak da azap ettiler. Hatalıyı öldürene kadar taşlamak da başvurdukları en dehşet verici azaplar ortasındaydı.
2- ÇİRKİNLEŞTİRME
Bir öbür İlgi cazibeli ceza usulü ise çirkinleştirmeydi. Buna gerek burun, saç ve lisan kesme metotlarıyla gerçekleştiren Romalılar için saçın kesilmesi epey Ufak düşürücü ve kişinin cemiyet nezdinde lekelenişi olan bir uygulama olarak görülmekteydi. mesela Roma tarihinde sıkça karşılaşılan entirikalar sonucu Heraklonas’ın burnu ve annesinin ise lisanı kesilmişti. Buna misal tahttan indirme ve cezalandırma halleri epeyce yaygındı. Bayanların saçları kesilerek manastırlara kapatılması, imparator eşlerine dahi bu cezaların verilmesi epeyce dikkat cazipti.
3- ATEŞ VE SUYA ERİŞEMEME
Roma’da devlete karşı silahlanmak, müsaade verilmeden Cenk açmak ya da asker toplamak, ordulara pusu kurmak, askerden kaçmak, astroloğa imparatorun vefat tarihini sormak dahi vatan hainliği kabahatine giriyordu. Vatana ihanet hatasının cezası da ya karara bağlanan istekli sürgün ya da nadiren idam cezası oluyordu. Fakat Jül Sezar periyodunda bu cezaların yerine ateş ve suya erişmekten men edilme getirmişti.
4- DESİMASYON
Desimasyon, tarihçiler tarafından Roma tarihi boyunca en ağır, en insafız ve acımasız olarak gösterilen cezalardan biri. Savaş anında vazife yerini terk eden, Başkaldırı eden ve buyruklara uymayan askerlerin ilişkin olduğu Tüm bir tabura verilen cezaya desimasyon deniyordu. O denli ki bu cezada, ceza verilen birlik hiçbir Fark gözetmeden 10’arlı kümelere ayrılıp vefatına bir kuraya Doğal tutulurdu. Askerlerin hatalı olup olmaması yahut rütbelerinin bir değeri yoktu. Bu kuranın kaybedeni Bazen Vakit kısa çöpü Bazen Vakit boyalı taşı çeker ve amansız bir vefata yürürdü. En nihayetinde taburdaki her 10 askerden 1’i, kurayı kazanan öbür 9 silah arkadaşı tarafından taşlanarak ya da Değnek ile dövülerek katledilirdi. Kendi silah arkadaşlarının vefatına Sebep olmakla Birlikte bu cezaya Natürel tutulan askerler, buğday yerine arpa yiyerek kölelerle Bir arada uyumak zorunda bırakılıyordu.
5- GLADYATÖRLÜK
Hiçbir ceza Roma’nın en kuvvetli vakitlerinde filizlenen bu ceza metodunun yerini alamadı. Antik Roma’nın gladyatör şovları bugüne kadar gelen bir Şöhret ve Prestij kazanmıştı. Bu şovlarda beşerler yabanî hayvanlarla ve birbirleriyle karşı karşıya getirilerek dövüştürülürlerdi. Göz kamaştırıcı bir hale getirilmiş olan gladyatörler genel görüşün bilakis yarışa can atan, kuvvet, Yetenek ve yüreklerini sergilemek için yanıp tutuşan şahıslar değildi. Öyle ki yarışlardan fiyat bile almazlardı. Onlar vefata mahkûm edilmiş tutsaklar, katiller ve suçlulardı. Yani gladyatörlük de tıpkı idam ve kurşuna dizilmek üzere bir infaz metoduydu.
Mahkûm edilen kişiyi niteliği ve derecesi tanımlanamaz zalim azaplara uğratması, diğer infaz çeşitlerinden onu ayıran Biricik noktaydı. Böyle bir dövüş içinde vefatına yer almaya zorlanan insanın düşük da olsa hayatını kurtarma talihi olduğu kanısı ise bir yanılgıdan ibarettti. Gladyatörün bu türlü bir bahtı yoktu. İzleyenlerin alkışları eşliğinde, dehşet verici bir biçimde öleceği katiydi. Mahkûm, gladyatör gösterisinde uzunluk göstermeden Evvel intihar etmeyeceğinden emin olmak için sıkı biçimde korunurdu.
Arenada Çabucak her Cin yırtıcı hayvan kullanılırdı. Aslanlar, ayılar, leoparlar, kaplanlar, panterler ve kurtlar vefatına yapılan bir dövüşte mahkûmlara karşı kışkırtılırdı. Bazıları mutlak mevti cesurca karşılayarak, hayvanla ellerinden geldiğince dövüşürdü bazıları de arenaya çıkmayı reddettikleri için fikirlerini değiştirene kadar kırbaçlanırlar ya da ne olduğunu anlayamadan hayvanlara fırlatılırlardı. O denli ki fizikî pürüzü olanlar bile bu arenalarda savaştırılırdı. Eldeki hatalılar yahut tutsaklar muhtaçlığı karşılamadığı Vakit onların yerini alacak köleler satın alınırdı.
Yorum Yok